Himalajskie zbocza Raduni

Rzecz o porównaniu naturalnego siedliska palmy Trachycarpus takil z polskim lasem.
To raczej rodzaj intelektualnej zabawy, bez naukowej wartości.

W naszym kraju wyobrażenia związane z palmami są dosyć stereotypowe. Jeżeli bliżej zainteresujemy się tym tematem będziemy w stanie choćby w przybliżeniu usytuować palmy w różnych naturalnych siedliskach.

Cocos nucifera – od razu widzimy plażę z białym piaskiem, błękitną woda i niebem
Phoenix dactylifera – północnoafrykańskie oazy otoczone piaskiem
Washingtonia filifera – dno płytkich kanionów wśród skał
Jubaea chilensis – chilijskie przedgórze Andów

A Trachycarpus takil?
Mam wiele zdjęć zrobionych w Himalajach przez Alexandra Nijmana. To Holender, który w listopadzie 2011 r. pojechał do północnych Indii, wynajął przewodnika i ruszył w góry szukać tej mitycznej palmy. Trachycarpus takil zasługuje na odrębny wpis i będzie jeszcze o nim mowa.

Sprzedawcy palm chętnie powołują się na fakt, że palma ta rośnie w Himalajach, co ma sugerować jej wyjątkową odporność. Nie są to jednak wysokie skalne szczyty pokryte lodowcami, wśród których miałaby rosnąć palma.

Roślinność porastająca zbocza, na których rośnie takil wydaje się zwyczajna, gdy porównamy ją z wymienionymi powyżej „egzotycznymi”, „tropikalnymi” (w potocznym rozumieniu) regionami.

Wygląda to tak (a palma na zdjęciach to t. takil):

Trachycarpus takil:

Rosną tam zimozielone dęby, świerki, brzozy, rododendrony, niewielkie bambusy.

Zmiana miejsca akcji.

Kilka tygodni temu, na początku września 2017 r., wędrowaliśmy z żoną po Masywie Ślęży. Tym razem weszliśmy na szczyt Radunia, który jest rezerwatem przyrody Góra Radunia.

Wszędzie wilgoć, mgła i chmury na wysokości szczytu, czasami przejaśnienia: wrześniowy dzień.

Ciągle nasuwało mi się porównanie z roślinnością pokazaną powyżej: zbocza (choć niższe), skały, mchy, pojedyncze drzewa. Zdjęcia z Himalajów oglądałem dziesiątki razy.

Nie wszędzie polskie lasy wyglądają właśnie tak:

Powoli wspinałem się po skałkach w tym górzystym lesie, w przeciwdeszczowej kurtce i z plecakiem jak Alexander Nijman.

I bawiła mnie myśl, że oto za jakąś skałką nagle może pojawić się niewielki trachycarpus takil.

W końcu powrót do rzeczywistości. Chwilowe przejaśnienie otworzyło horyzont.
To nie Himalaje. Na tym zdjęciu, w oddali, po prawej, widać Dzierżoniów.

Tej treści wpis dałem na naszym forum Palmy w Polsce w dniu 4 września 2017 r., ale ta historia ma jeszcze jedno, smutne zakończenie.

Kilka dni temu wszedłem na forum European Palm Society i trafiłem na informację, że Alexander Nijman nieoczekiwanie zmarł 10 września 2017 r., czyli kilka dni po mojej wycieczce na Radunię.

Alexander Nijman był miłośnikiem wszelkich roślin. Od czasu pierwszej wyprawy w poszukiwaniu Trachycarpusa takila w 2010 r. często zabierał głos w żarliwych dyskusjach na forach internetowych, gdzie ta palma nadal budzi wielkie emocje. Przywiózł z Himalajów wiedzę i wiele nasion. Za drobną opłatą kupiłem od niego kilka nasion i płytę z setkami zdjęć, z których kilka pokazałem powyżej. Dzięki niemu wiemy o takilu dużo więcej. Później w jego ślady ruszyły kolejne osoby, ale to on dał wskazał drogę.

To zdjęcie przedstawia Alexandra Nijmana pod Trachycarpusem takilem w 2011 r.

To są młode takile w moim ogrodzie. Dwa z nich pochodzą z nasion przywiezionych przez Alexandra Nijmana.